klasztor
Historia klasztoru
Głowienka to wieś w Gminie Miejsce Piastowe, leżąca nad potokiem Lubatówka — dopływem Wisłoka, o terenie pagórkowatym, w odległości 5 km od centrum Krosna. Graniczy: od wschodu z Miejscem Piastowym, od zachodu ze Szczepańcową, od południa z Wrocanką i od północy ze Suchodołem (niegdyś wsią, a obecnie dzielnicą Krosna). Głowienka powstała równocześnie lub niewiele później od Krosna. W swej bogatej historii wieś dzieliła z tym miastem burzliwe dzieje najazdów, wojen i biedy, a pod koniec XIX wieku słynęła z chałupnictwa, a zwłaszcza z wyrobu koronek. Jak inne podmiejskie wsie należała do parafii farnej w Krośnie, a myśl o budowie własnego kościoła nurtowała mieszkańców wsi od dawna. Z inicjatywy śp. Księdza Bronisława Jastrzębskiego, ówczesnego wikariusza (1956 r.), a późniejszego wieloletniego proboszcza krośnieńskiej Fary, postawiono nawet drewnianą kaplicę na wzgórzu obok szkoły, którą niestety zamknięto w przeddzień poświęcenia z nakazu władz komunistycznych, a później rozebrano.
W lipcu 1970 roku, w związku z podziałem parafii Farnej w Krośnie, wieś Głowienka została włączona do parafii Franciszkanów w Krośnie. Jednym z nich był wówczas o. Jan Stanisław Górny, który widząc trudną sytuację katechetyczną dzieci z Głowienki, zakupił dom w środku wsi z przeznaczeniem na punkt katechetyczny. Tam 11 września 1971 r. rozpoczął nauczanie religii w starym, lecz wyremontowanym domu, gdzie wygospodarowano salkę katechetyczną, poczekalnię i szatnię.
5 października 1971 r. ordynariusz przemyski ks. bp Ignacy Tokarczuk odprawił mszę św. w tym punkcie katechetycznym i polecił to czynić na stałe w każdą niedzielę. W latach 1972-1974 kontynuowano rozpoczęte dzieło, przekształcając dom w kaplicę. 26 maja 1974 r. ordynariusz dokonał poświęcenia pierwszego kościoła pw. Ducha Świętego i bł. Maksymiliana Kolbego. Dekretem z 30 stycznia 1975 r. została erygowana „samodzielna placówka duszpasterska”. Po o. Janie Stanisławie Górnym prace przy rozbudowie kaplicy, a później zasadniczej budowie kościoła i klasztoru Franciszkanów w Głowience kontynuował o. Tarącjusz Cwykiel, pomimo sprzeciwu, utrudnianiu i karach pieniężnych nakładanych przez władze komunistyczne na niego i parafian.
Kolejni proboszczowie o. Edward Wróbel i o. Władysław Kulig kontynuowali dzieło rozbudowy i upiększania świątyni, ale także budowę żywego Kościoła w sercach wiernych przez misje parafialne, wspólnoty oraz grupy duszpasterskie i modlitewne. Podobne działania duszpasterskie kontynuował kolejny gwardian i proboszcz o. Zdzisław Łempicki, który pomógł w powstaniu wspólnoty Domowego Kościoła Ruchu Światło-życie, zadbał o bibliotekę parafialną oraz powołał do istnienia pismo parafialne, tygodnik „Stygmat”.
13 sierpnia 1995 r. ks. abp Józef Michalik dokonał konsekracji kościoła podczas odpustu parafialnego ku czci św. Maksymiliana Kolbego.
W latach 90. do kościoła zostały zakupione nowe rzeźbione w drzewie lipowym stacje drogi krzyżowej, wysokiej klasy organy elektroniczne z prospektem organowym i nowe ławki. W bym czasie w klasztorze została urządzona kaplica domowa. Przy współudziale Gminy Miejsce Piastowe wykupiono działki i zabudowania sąsiadujące z kościołem i klasztorem. Po rozbiórce budynków urządzono parking utwardzony kostką brukową oraz drogi dojazdowe.
oprac. MG i o. Jarosław Karaś
