Urodził się w 1195 roku w Lizbonie w rodzinie szlacheckiej i otrzymał na chrzcie imię Ferdynand. Wstąpił do zakonu św. Augustyna, ale pod wpływem męczeńskiej śmierci misjonarzy zamordowanych przez mahometan w Maroku obrał imię Antoni i został franciszkaninem. Zafascynowany perspektywą oddania życia dla Chrystusa wyruszył do Afryki, lecz ciężka choroba zmusiła go do powrotu i porzucenia planów misyjnych.
Podczas kapituły generalnej spotkał się w Asyżu ze św. Franciszkiem i został skierowany do eremu w Montepaolo. Tam doskonalił życie wewnętrzne, zgłębiał Pismo Święte, studiował, a jednocześnie wdrażał się do pracy duszpasterskiej, by wkrótce prowadzić działalność apostolską we Włoszech i Francji tępiąc bezwzględnie i z niebywałą mocą szerzącą się herezję katarów.
Wybrany prowincjałem i obdarzony talentem oratorskim stał się wkrótce najbardziej cenionym kaznodzieją , więc dostał zlecenie głoszenia kazań w Rzymie dla wielkich rzesz pielgrzymów. Niezwykły dar wymowy, ascetyczna postawa i liczne cuda zjednały mu tłumy słuchaczy.
Otoczony sławą charyzmatycznego mówcy, zapracowany jako wykładowca na uniwersytecie w Bolonii, Antoni upadał na zdrowiu i wycieńczony zmarł 13 czerwca 1231 roku w klasztorze nieopodal Padwy w wieku 36 lat.
Pogrzeb był wielką manifestacją miłości i wdzięczności tych, których urzekły i nawróciły płomienne mowy, proroctwa, dar czytania w ludzkich sumieniach. Liczne cuda i łaski jakich wierni doświadczali przy grobie zakonnika sprawiły, że niemal natychmiast zaliczono go w poczet świętych, a w Padwie stanęła bazylika jego imienia.
Dzięki wyjątkowej inteligencji, wiedzy, gorliwości apostolskiej, wewnętrznej równowadze i mistycznej żarliwości św. Antoni przyczynił się znacząco do rozwoju duchowości franciszkańskiej. Pozostawił bogaty dorobek pisarski: liczne zbiory kazań, wywody filozoficzne, teologiczne dotyczące kwestii moralnych, prawd wiary.
Prośmy świętego Antoniego o natchnienie dla głoszących Słowo Boże, by skutecznie ukazywali odwieczne piękno Chrystusa i drogę do Niego. Zanośmy prośby o wstawiennictwo św. Antoniego w sprawach naszych duchowych wartości, abyśmy nigdy nie zgubili wiary, nadziei, miłości i sensu życia.
